fungi

latina

Čas	Osoba	Aktivum	Pasivum
Infinitiv	–	–	fungī
Prézens sg.	1.	–	fungor
	2.	–	fungeris
	3.	–	fungitur
Prézens pl.	1.	–	fungimur
	2.	–	fungiminī
	3.	–	funguntur
Imperativ sg.	2.	–	fungere
Imperativ pl..	2.	–	fvngiminī
Imperfektum sg.	1.	–	fungēbar
	2.	–	fungēbāris
	3.	–	fungēbātur
Imperfektum pl.	1.	–	fungēbāmur
	2.	–	fungēbāminī
	3.	–	fungēbantur
Futurum sg. (první)	1.	–	fungar
	2.	–	fungēris
	3.	–	fungētur
Futurum pl. (první)	1.	–	fungēmur
	2.	–	fungēminī
	3.	–	fungentur
Konjunktiv imperfekta sg.	1.	–	fungerer
	2.	–	fungerēris
	3.	–	fungerētur
Konjunktiv imperfekta pl.	1.	–	fungerēmur
	2.	–	fungerēminī
	3.	–	fungerentur
Konjunktiv prézenta sg.	1.	–	fungar
	2.	–	fungāris / (archaicky, básnicky) fungāre
	3.	–	fungātur
Konjunktiv prézenta pl.	1.	–	fungāmur
	2.	–	fungāminī
	3.	–	fungantur

provádět, vykon(áv)at, konat, zastávati
- Fuit etiam nōbis desiderātissimum illud tempus, quō eōrum labōribus sociātī, Metensem Ecclesiam, in quā tum ecclesiasticīs officiīs fungebāmur, in vītae pascua dēducere conābāmur...^[1]
proží(va)t, zakoušet, zaží(va)t
- Sequere hāc? egōn' haec patiar? aut taceam? ēmorī mē mālim, quam haec nōn eius uxorī īndicem. Ain' tu? apud amīcam mūnus adolēscentulī fungāre? uxorī excūsēs tē, et dīcās senem?^[2]

↑ Louis-François de Bausset: Histoire de Bossuet, Evêque de Meaux, Besançon 1839
↑ Maccius Plautus: Asinaria, dějství 4, scéna 2