adiutant

Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes adiutant gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes adiutant, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man adiutant in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort adiutant wissen müssen. Die Definition des Wortes adiutant wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition vonadiutant und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.

adiutant (Polnisch)

Singular Plural
Nominativ adiutant adiutanci
Genitiv adiutanta adiutantów
Dativ adiutantowi adiutantom
Akkusativ adiutanta adiutantów
Instrumental adiutantem adiutantami
Lokativ adiutancie adiutantach
Vokativ adiutancie adiutanci

Worttrennung:

ad·iu·tant, Plural: ad·iu·tan·ci

Aussprache:

IPA: , Plural:
Hörbeispiele: Lautsprecherbild adiutant (Info), Plural:

Bedeutungen:

Militär: Adjutant
veraltet, übertragen, scherzhaft: ständiger Begleiter, Gefährte
Jargon, Kriminalität: Gehilfe, Mittäter, Komplize

Herkunft:

seit der 2. Hälfte des 18. Jahrhunderts bezeugte Entlehnung aus dem deutschen Adjutant[1][2]

Synonyme:

adiutant ordynansowy

Sinnverwandte Wörter:

asystent, galant, towarzysz
pomocnik, wspólnik

Weibliche Wortformen:

adiutantka

Verkleinerungsformen:

adiutancik

Oberbegriffe:

oficer, żołnierz

Unterbegriffe:

adiutant przyboczny, fligeladiutant

Beispiele:

„Gładź drużkę jak po duszy, a bij jak po szubie, / Ja mówię, będzie wojna u nas. Do Majora / Płuta Adjutant Sztabu przyjechał zawczora:“[3]

Charakteristische Wortkombinationen:

adiutant batalionu, adiutant dywizji, adiutant pułku, adiutant generała

Wortbildungen:

adiutancki, adiutantowa, adiutantować, adiutantura

Übersetzungen

Polnischer Wikipedia-Artikel „adiutant
PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „adiutant
Słownik Języka Polskiego – PWN: „adiutant
Marek Łaziński: Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, Seite 24.
Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 11.
Stanisław Dubisz: Uniwersalny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–G, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 83-01-13858-0, Seite 14.
Mirosław Bańko: Inny słownik języka polskiego. 1. Auflage. Band 1 A–Ó, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-12826-7, Seite 6.
Halina Zgółkowa: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny. Band 1 a – amyloza, Wydawnictwo „Kurpisz“, Poznań 1994, ISBN 83-86600-22-5, Seite 52.
Mieczysław Szymczak: Słownik języka polskiego. 1., integrierte Auflage. Band 1 A–K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11835-0 (Diese Auflage umfasst die ursprünglich 7. Auflage von 1992 mit dem nun integrierten Supplement von Zygmunt Saloni.), Seite 8.
Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „adiutant
Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „adiutant“
Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutant“ Seite 8.
Aleksander Zdanowicz et. al.: Słownik języka polskiego. Obejmujący: oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych: nomenklatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł: nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincji; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą. Część I: A–O, Wilno 1861 (Digitalisat), „adjutant“ Seite 6.
Samuel Bogumił Linde: Słownik języka polskiego. Band 1, Teil 1 (Volumen I) A–F, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807, „adjutant“, Seite 5.
Słownik Ortograficzny – PWN: „adiutant

Quellen:

  1. Andrzej Bańkowski: Etymologiczny słownik języka polskiego. 1. Auflage. 1. Band A – K, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13016-4, Seite 4.
  2. Mirosław Bańko: Wielki słownik wyrazów obcych PWN. 1. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, ISBN 978-83-01-14455-5, Seite 11.
  3. Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 32.