Hallo, Sie haben hier nach der Bedeutung des Wortes
παρθένος gesucht. In DICTIOUS findest du nicht nur alle Wörterbuchbedeutungen des Wortes
παρθένος, sondern erfährst auch etwas über seine Etymologie, seine Eigenschaften und wie man
παρθένος in der Einzahl und Mehrzahl ausspricht. Hier finden Sie alles, was Sie über das Wort
παρθένος wissen müssen. Die Definition des Wortes
παρθένος wird Ihnen helfen, beim Sprechen oder Schreiben Ihrer Texte präziser und korrekter zu sein. Wenn Sie die Definition von
παρθένος und die anderer Wörter kennen, bereichern Sie Ihren Wortschatz und verfügen über mehr und bessere sprachliche Mittel.
Nebenformen:
- lakedaimonisch: παρσένος
Worttrennung:
- παρ·θέ·νος, Plural: παρ·θέ·νοι
Umschrift:
- DIN 31634: parthenos
Aussprache:
- IPA:
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- junge Frau, die noch keinen Geschlechtsverkehr hatte: Jungfrau, Mädchen
- allgemein: unverheiratete Frau
- adjektivisch: jungfräulich, mädchenhaft
- adjektivisch, übertragen: rein, keusch
Herkunft:
- die Etymologie ist unklar[1]
Synonyme:
- παρθένειος, παρθενικός, παρθένιος
Beispiele:
- „οὐ μέν πως νῦν ἔστιν ἀπὸ δρυὸς οὐδ’ ἀπὸ πέτρης
τῷ ὀαριζέμεναι, ἅ τε παρθένος ἠΐθεός τε
παρθένος ἠΐθεός τ’ ὀαρίζετον ἀλλήλοιιν.“[2]
- „ταῖν δ’ ἀθλίαιν οἰκτραῖν τε παρθένοιν ἐμαῖν,
αἷν οὔποθ’ †ἡμὴ† χωρὶς ἐστάθη βορᾶς
τράπεζ’ ἄνευ τοῦδ’ ἀνδρός, ἀλλ’ ὅσων ἐγὼ
ψαύοιμι, πάντων τώδ’ ἀεὶ μετειχέτην·“[3]
- „καλῶ δ’ ἀρωγοὺς τὰς ἀεί τε παρθένους
ἀεί θ’ ὁρώσας πάντα τἀν βροτοῖς πάθη,
σεμνὰς Ἐρινῦς τανύποδας, μαθεῖν ἐμὲ
πρὸς τῶν Ἀτρειδῶν ὡς διόλλυμαι τάλας.“[4]
- „θηλείας δὲ περὶ τούτων νόμοις μὲν καὶ ἐπιτάξεσιν οὐκ ἄξια βιάζεσθαι τῆς κοινωνίας· ἐὰν δὲ ἐξ αὐτῶν τῶν ἔμπροσθεν παιδευμάτων εἰς ἔθος ἰόντων ἡ φύσις ἐνδέχηται καὶ μὴ δυσχεραίνῃ παῖδας ἢ παρθένους κοινωνεῖν, ἐᾶν καὶ μὴ ψέγειν.“[5]
- „Οἳ δ’ Ἀσπληδόνα ναῖον ἰδ’ Ὀρχομενὸν Μινύειον,
τῶν ἦρχ’ Ἀσκάλαφος καὶ Ἰάλμενος υἷες Ἄρηος
οὓς τέκεν Ἀστυόχη δόμῳ Ἄκτορος Ἀζεΐδαο,
παρθένος αἰδοίη ὑπερώϊον εἰσαναβᾶσα
Ἄρηϊ κρατερῷ· ὃ δέ οἱ παρελέξατο λάθρῃ·“[6]
- „τὴν Εὐρυτείαν οἶσθα δῆτα παρθένον;“[7]
- „πρῶτος γάρ ῥα Διὸς πλαστὴν ὑπέδεκτο γυναῖκα
παρθένον.“[8]
- „οὐδὲ ταῦτα γὰρ σκοπεῖν
πρόθυμός εἰμι, παρθένον ψυχὴν ἔχων.“[9]
- „ἔστι δέ μοι, ἔφη, καὶ θυγάτηρ παρθένος ἀγαπητὴ γάμου ἤδη ὡραία, ἣν ἐγὼ πρόσθεν
μὲν ᾤμην τῷ νῦν βασιλεύοντι γυναῖκα τρέφειν·“[10]
- „τοιγὰρ κέλευθον τήνδ’ ἄνευ τ’ ὀχημάτων
χλιδῆς τε τῆς πάροιθεν ἐκ δόμων πάλιν
ἔστειλα, παιδὸς πατρὶ πρευμενεῖς χοὰς
φέρουσ’, ἅπερ νεκροῖσι μειλικτήρια,
βοός τ’ ἀφ’ ἁγνῆς λευκὸν εὔποτον γάλα
τῆς τ’ ἀνθεμουργοῦ στάγμα, παμφαὲς μέλι,
λιβάσιν ὑδρηλαῖς παρθένου πηγῆς μέτα,
ἀκήρατόν τε μητρὸς ἀγρίας ἄπο
ποτόν, παλαιᾶς ἀμπέλου γάνος τόδε,
τῆς τ’ αἰὲν ἐν φύλλοισι θαλλούσης βίον
ξανθῆς ἐλαίας καρπὸς εὐώδης πάρα,
ἄνθη τε πλεκτά, παμφόρου γαίας τέκνα.“[11]
Wortbildungen:
- παρθένειος, παρθενικός, παρθένιος, παρθενεύω, παρθενοπίπης, παρθενόσφαγος, παρθενών, παρθενωπός
Übersetzungen
- Wilhelm Pape, bearbeitet von Max Sengebusch: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch-deutsches Handwörterbuch. Band 1: Α–Κ, Band 2: Λ–Ω. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. Stichwort „παρθένος“.
- Henry George Liddell, Robert Scott, revised and augmented throughout by Sir Henry Stuart Jones with assistance of Roderick McKenzie: A Greek-English Lexicon. Clarendon Press, Oxford 1940. Stichwort „παρθένος“.
- Wilhelm Gemoll: Griechisch-deutsches Schul- und Handwörterbuch. Von W. Gemoll und K. Vretska. 10. Auflage. Oldenbourg, München 2006, ISBN 978-3-637-00234-0 , Seite 620
Quellen:
- ↑ Hjalmar Frisk, Griechisches Etymologisches Wörterbuch: „παρθένος“ παρθένος
- ↑ Homer, Ilias, 22,126–128
- ↑ Sophocles, Oedipus Tyrannus, 1462–1465
- ↑ Sophocles, Aiax, 835–838
- ↑ Platon, Legges, 834d
- ↑ Homer, Ilias, 2,511–515
- ↑ Sophocles, Trachiniae, 1219
- ↑ Hesiod, Theogonia, 513–514
- ↑ Euripides, Hippolytes, 1005–1006
- ↑ Xenophon, Cyropaedia, 4,6,9
- ↑ Aeschylos, Persae, 607–618