Åke
Inflection of Åke (Kotus type 8/nalle, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | Åke | Åket | ||
genitive | Åken | Åkejen | ||
partitive | Åkea | Åkeja | ||
illative | Åkeen | Åkeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | Åke | Åket | ||
accusative | nom. | Åke | Åket | |
gen. | Åken | |||
genitive | Åken | Åkejen Åkein rare | ||
partitive | Åkea | Åkeja | ||
inessive | Åkessa | Åkeissa | ||
elative | Åkesta | Åkeista | ||
illative | Åkeen | Åkeihin | ||
adessive | Åkella | Åkeilla | ||
ablative | Åkelta | Åkeilta | ||
allative | Åkelle | Åkeille | ||
essive | Åkena | Åkeina | ||
translative | Åkeksi | Åkeiksi | ||
abessive | Åketta | Åkeitta | ||
instructive | — | Åkein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
From Old Norse Áki, diminutive of Proto-Norse *ᚨᚾᚢᛉ (*anuʀ, “ancestor”) (as in the first part of the name Olaf). By folk etymology sometimes associated with Swedish åka (“ride”), as in Åke-Tor, an epithet of the thunder god Thor. Formerly an eastern Danish name (in what is now southern Sweden) restricted to the gentry. Cognate with Danish and Norwegian Aage, Åge.
Åke
Åke c (genitive Åkes)