From the verb áfrýja (“to appeal”).
áfrýjun f (genitive singular áfrýjunar, nominative plural áfrýjanir)
Declension of áfrýjun | ||||
---|---|---|---|---|
f-s2 | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | áfrýjun | áfrýjunin | áfrýjanir | áfrýjanirnar |
accusative | áfrýjun | áfrýjunina | áfrýjanir | áfrýjanirnar |
dative | áfrýjun | áfrýjuninni | áfrýjunum | áfrýjununum |
genitive | áfrýjunar | áfrýjunarinnar | áfrýjana | áfrýjananna |