From ærumeiða (“to defame”) + -ing.
ærumeiðing f (genitive singular ærumeiðingar, nominative plural ærumeiðingar)
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ærumeiðing | ærumeiðingin | ærumeiðingar | ærumeiðingarnar |
accusative | ærumeiðingu | ærumeiðinguna | ærumeiðingar | ærumeiðingarnar |
dative | ærumeiðingu | ærumeiðingunni | ærumeiðingum | ærumeiðingunum |
genitive | ærumeiðingar | ærumeiðingarinnar | ærumeiðinga | ærumeiðinganna |