From Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtilōną (“to strive, think”). Landt 1800 mentions it as a typical Faroese term in contrast to Danish tænke, slutte.[1] Cognate with Swedish ättla.
ætla (third person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)
Conjugation of ætla (group v-30) | ||
---|---|---|
infinitive | ætla | |
supine | ætlað | |
participle (a6)1 | ætlandi | ætlaður |
present | past | |
first singular | ætli | ætlaði |
second singular | ætlar | ætlaði |
third singular | ætlar | ætlaði |
plural | ætla | ætlaðu |
imperative | ||
singular | ætla! | |
plural | ætlið! | |
1Only the past participle being declined. |
Inherited from Old Norse ætla, from Proto-Germanic *ahtilōną (“to strive, think”). Cognate with Swedish ättla, Old Danish ætle.
ætla (weak verb, third-person singular past indicative ætlaði, supine ætlað)
infinitive (nafnháttur) |
að ætla | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
ætlað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ætlandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég ætla | við ætlum | present (nútíð) |
ég ætli | við ætlum |
þú ætlar | þið ætlið | þú ætlir | þið ætlið | ||
hann, hún, það ætlar | þeir, þær, þau ætla | hann, hún, það ætli | þeir, þær, þau ætli | ||
past (þátíð) |
ég ætlaði | við ætluðum | past (þátíð) |
ég ætlaði | við ætluðum |
þú ætlaðir | þið ætluðuð | þú ætlaðir | þið ætluðuð | ||
hann, hún, það ætlaði | þeir, þær, þau ætluðu | hann, hún, það ætlaði | þeir, þær, þau ætluðu | ||
imperative (boðháttur) |
ætla (þú) | ætlið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ætlaðu | ætliði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
infinitive (nafnháttur) |
að ætlast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
ætlast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
ætlandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
present (nútíð) |
ég ætlast | við ætlumst | present (nútíð) |
ég ætlist | við ætlumst |
þú ætlast | þið ætlist | þú ætlist | þið ætlist | ||
hann, hún, það ætlast | þeir, þær, þau ætlast | hann, hún, það ætlist | þeir, þær, þau ætlist | ||
past (þátíð) |
ég ætlaðist | við ætluðumst | past (þátíð) |
ég ætlaðist | við ætluðumst |
þú ætlaðist | þið ætluðust | þú ætlaðist | þið ætluðust | ||
hann, hún, það ætlaðist | þeir, þær, þau ætluðust | hann, hún, það ætlaðist | þeir, þær, þau ætluðust | ||
imperative (boðháttur) |
ætlast (þú) | ætlist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
ætlastu | ætlisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
ætlaður | ætluð | ætlað | ætlaðir | ætlaðar | ætluð | |
accusative (þolfall) |
ætlaðan | ætlaða | ætlað | ætlaða | ætlaðar | ætluð | |
dative (þágufall) |
ætluðum | ætlaðri | ætluðu | ætluðum | ætluðum | ætluðum | |
genitive (eignarfall) |
ætlaðs | ætlaðrar | ætlaðs | ætlaðra | ætlaðra | ætlaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) | ||
nominative (nefnifall) |
ætlaði | ætlaða | ætlaða | ætluðu | ætluðu | ætluðu | |
accusative (þolfall) |
ætlaða | ætluðu | ætlaða | ætluðu | ætluðu | ætluðu | |
dative (þágufall) |
ætlaða | ætluðu | ætlaða | ætluðu | ætluðu | ætluðu | |
genitive (eignarfall) |
ætlaða | ætluðu | ætlaða | ætluðu | ætluðu | ætluðu |