ëmbréngen (third-person singular present bréngt ëm, preterite bruecht ëm, past participle ëmbruecht or ëmbruet, past subjunctive bréicht ëm, auxiliary verb hunn)
Irregular with past tense, separable | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | ëmbréngen | |||
participle | ëmbruecht | |||
auxiliary | hunn | |||
present indicative |
past indicative |
conditional | imperative | |
1st singular | bréngen ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | — |
2nd singular | bréngs ëm | bruechts ëm | bréichts ëm | bréng ëm |
3rd singular | bréngt ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | — |
1st plural | bréngen ëm | bruechten ëm | bréichten ëm | — |
2nd plural | bréngt ëm | bruecht ëm | bréicht ëm | bréngt ëm |
3rd plural | bréngen ëm | bruechten ëm | bréichten ëm | — |
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel. |