From ívera (“habitation”) + fall (“case”).
íverufall n (genitive singular íverufalls, nominative plural íveruföll)
n-s | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | íverufall | íverufallið | íveruföll | íveruföllin |
accusative | íverufall | íverufallið | íveruföll | íveruföllin |
dative | íverufalli | íverufallinu | íveruföllum | íveruföllunum |
genitive | íverufalls | íverufallsins | íverufalla | íverufallanna |