From Old Norse útgangr, from Proto-Germanic *ūtgangaz.
útgongd f (genitive singular útgongdar, plural útgongdir)
f2 | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | útgongd | útgongdin | útgongdir | útgongdirnar |
accusative | útgongd | útgongdina | útgongdir | útgongdirnar |
dative | útgongd | útgongdini | útgongdum | útgongdunum |
genitive | útgongdar | útgongdarinnar | útgongda | útgongdanna |