þefja

Hello, you have come here looking for the meaning of the word þefja. In DICTIOUS you will not only get to know all the dictionary meanings for the word þefja, but we will also tell you about its etymology, its characteristics and you will know how to say þefja in singular and plural. Everything you need to know about the word þefja you have here. The definition of the word þefja will help you to be more precise and correct when speaking or writing your texts. Knowing the definition ofþefja, as well as those of other words, enriches your vocabulary and provides you with more and better linguistic resources.

Icelandic

Etymology

From þefur +‎ -(j)a.

Pronunciation

Verb

þefja (weak verb, third-person singular past indicative þefjaði, supine þefjað)

  1. (intransitive) to smell strongly, to stink

Conjugation

þefja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að þefja
supine
(sagnbót) 		þefjað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		þefjandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég þefja við þefjum present
(nútíð) 		ég þefi við þefjum
þú þefjar þið þefið þú þefir þið þefið
hann, hún, það þefjar þeir, þær, þau þefja hann, hún, það þefi þeir, þær, þau þefi
past
(þátíð) 		ég þefjaði við þefjuðum past
(þátíð) 		ég þefjaði við þefjuðum
þú þefjaðir þið þefjuðuð þú þefjaðir þið þefjuðuð
hann, hún, það þefjaði þeir, þær, þau þefjuðu hann, hún, það þefjaði þeir, þær, þau þefjuðu
imperative
(boðháttur) 		þefja (þú) þefið (þið)
Forms with appended personal pronoun
þefjaðu þefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þefjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að þefjast
supine
(sagnbót) 		þefjast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		þefjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég þefjast við þefjumst present
(nútíð) 		ég þefist við þefjumst
þú þefjast þið þefist þú þefist þið þefist
hann, hún, það þefjast þeir, þær, þau þefjast hann, hún, það þefist þeir, þær, þau þefist
past
(þátíð) 		ég þefjaðist við þefjuðumst past
(þátíð) 		ég þefjaðist við þefjuðumst
þú þefjaðist þið þefjuðust þú þefjaðist þið þefjuðust
hann, hún, það þefjaðist þeir, þær, þau þefjuðust hann, hún, það þefjaðist þeir, þær, þau þefjuðust
imperative
(boðháttur) 		þefjast (þú) þefist (þið)
Forms with appended personal pronoun
þefjastu þefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
þefjaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		þefjaður þefjuð þefjað þefjaðir þefjaðar þefjuð
accusative
(þolfall) 		þefjaðan þefjaða þefjað þefjaða þefjaðar þefjuð
dative
(þágufall) 		þefjuðum þefjaðri þefjuðu þefjuðum þefjuðum þefjuðum
genitive
(eignarfall) 		þefjaðs þefjaðrar þefjaðs þefjaðra þefjaðra þefjaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		þefjaði þefjaða þefjaða þefjuðu þefjuðu þefjuðu
accusative
(þolfall) 		þefjaða þefjuðu þefjaða þefjuðu þefjuðu þefjuðu
dative
(þágufall) 		þefjaða þefjuðu þefjaða þefjuðu þefjuðu þefjuðu
genitive
(eignarfall) 		þefjaða þefjuðu þefjaða þefjuðu þefjuðu þefjuðu

Old Norse

Etymology 1

Verb

þefja (singular past indicative þefjaði, plural past indicative þefjuðu, past participle þefjaðr)

  1. to smell, to reek
Conjugation
Conjugation of þefja — active (weak class 2)
infinitive þefja
present participle þefjandi
past participle þefjaðr
indicative present past
1st-person singular þefja þefjaða
2nd-person singular þefjar þefjaðir
3rd-person singular þefjar þefjaði
1st-person plural þefjum þefjuðum
2nd-person plural þefið þefjuðuð
3rd-person plural þefja þefjuðu
subjunctive present past
1st-person singular þefja þefjaða
2nd-person singular þefir þefjaðir
3rd-person singular þefir þefjaði
1st-person plural þefim þefjaðim
2nd-person plural þefið þefjaðið
3rd-person plural þefi þefjaði
imperative present
2nd-person singular þefja
1st-person plural þefjum
2nd-person plural þefið
Descendants
  • Icelandic: þefja
  • Norwegian Nynorsk: tevja

Etymology 2

Verb

þefja (singular past indicative þafði, plural past indicative þǫfðu, past participle þafðr or þafiðr)

  1. to stir, thicken
Conjugation
Conjugation of þefja — active (weak class 1)
infinitive þefja
present participle þefjandi
past participle þafðr, þafiðr
indicative present past
1st-person singular þef þafða
2nd-person singular þefr þafðir
3rd-person singular þefr þafði
1st-person plural þefjum þǫfðum
2nd-person plural þefið þǫfðuð
3rd-person plural þefja þǫfðu
subjunctive present past
1st-person singular þefja þefða
2nd-person singular þefir þefðir
3rd-person singular þefi þefði
1st-person plural þefim þefðim
2nd-person plural þefið þefðið
3rd-person plural þefi þefði
imperative present
2nd-person singular þef
1st-person plural þefjum
2nd-person plural þefið

References

Wikious
Boobota
Sagapedia