From þrí- (“three”) + hljóð (“sound”).
þríhljóð n (genitive singular þríhljóðs, nominative plural þríhljóð)
Declension of þríhljóð | ||||
---|---|---|---|---|
n-s | singular | plural | ||
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | þríhljóð | þríhljóðið | þríhljóð | þríhljóðin |
accusative | þríhljóð | þríhljóðið | þríhljóð | þríhljóðin |
dative | þríhljóði | þríhljóðinu | þríhljóðum | þríhljóðunum |
genitive | þríhljóðs | þríhljóðsins | þríhljóða | þríhljóðanna |