From Proto-Slavic *činiti. Cognates include Lower Sorbian cyniś.
činić impf (perfective sčinić)
person | singular | dual | plural | ||
---|---|---|---|---|---|
virile | nonvirile | ||||
infinitive | činić | ||||
transgressive | činjo, činicy | ||||
present tense | 1st | činju | činimoj | činimy | |
2nd | činiš | činitaj | činitej | činiće | |
3rd | čini | činitaj | činitej | činja | |
past tense | 1st | činjach | činjachmoj | činjachmy | |
2nd | činješe | činještaj | činještej | činješće | |
3rd | činješe | činještaj | činještej | činjachu | |
imperative | 1st | — | čińmoj | čińmy | |
2nd | čiń | čińtaj | čińtej | čińće | |
3rd | čiń | — | |||
active participle | činjacy | ||||
passive participle | činjeny | ||||
ł-form | činił | ||||
verbal noun | činjenje |