Borrowed from Arabic شَفاعَة (šafāʕa).
şefaat
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | şefaat | şefaatlar |
genitive | şefaatnıñ | şefaatlarnıñ |
dative | şefaatğa | şefaatlarğa |
accusative | şefaatnı | şefaatlarnı |
locative | şefaatda | şefaatlarda |
ablative | şefaatdan | şefaatlardan |
Inherited from Ottoman Turkish شفاعت (şefaat), from Arabic شَفاعَة (šafāʕa).
şefaat (definite accusative şefaatı, plural şefaatlar)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | şefaat | şefaatlar |
definite accusative | şefaatı | şefaatları |
dative | şefaata | şefaatlara |
locative | şefaatta | şefaatlarda |
ablative | şefaattan | şefaatlardan |
genitive | şefaatın | şefaatların |