Perhaps from κεντέω (kentéō, “I goad, wound”) + ταῦρος (taûros, “bull”) either from bull-fighting or from herding. Often linked to the Indo-Iranian etymon of which Sanskrit गन्धर्व (gandharva) is a reflex, in which case substrate borrowing and/or substantial remodeling is indicated.
Κένταυρος • (Kéntauros) m (genitive Κενταύρου); second declension
Κένταυρος • (Kéntauros) m (genitive Κενταύρου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Κένταυρος ho Kéntauros |
τὼ Κενταύρω tṑ Kentaúrō |
οἱ Κένταυροι hoi Kéntauroi | ||||||||||
Genitive | τοῦ Κενταύρου toû Kentaúrou |
τοῖν Κενταύροιν toîn Kentaúroin |
τῶν Κενταύρων tôn Kentaúrōn | ||||||||||
Dative | τῷ Κενταύρῳ tôi Kentaúrōi |
τοῖν Κενταύροιν toîn Kentaúroin |
τοῖς Κενταύροις toîs Kentaúrois | ||||||||||
Accusative | τὸν Κένταυρον tòn Kéntauron |
τὼ Κενταύρω tṑ Kentaúrō |
τοὺς Κενταύρους toùs Kentaúrous | ||||||||||
Vocative | Κένταυρε Kéntaure |
Κενταύρω Kentaúrō |
Κένταυροι Kéntauroi | ||||||||||
Notes: |
|
From Ancient Greek Κένταυρος (Kéntauros).
Κένταυρος • (Kéntavros) m
singular | |
---|---|
nominative | Κένταυρος (Kéntavros) |
genitive | Κενταύρου (Kentávrou) Κένταυρου (Kéntavrou) |
accusative | Κένταυρο (Kéntavro) |
vocative | Κένταυρε (Kéntavre) |