(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Σειληνός • (Seilēnós) m (genitive Σειληνοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Σειληνός ho Seilēnós |
τὼ Σειληνώ tṑ Seilēnṓ |
οἱ Σειληνοί hoi Seilēnoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ Σειληνοῦ toû Seilēnoû |
τοῖν Σειληνοῖν toîn Seilēnoîn |
τῶν Σειληνῶν tôn Seilēnôn | ||||||||||
Dative | τῷ Σειληνῷ tôi Seilēnôi |
τοῖν Σειληνοῖν toîn Seilēnoîn |
τοῖς Σειληνοῖς toîs Seilēnoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν Σειληνόν tòn Seilēnón |
τὼ Σειληνώ tṑ Seilēnṓ |
τοὺς Σειληνούς toùs Seilēnoús | ||||||||||
Vocative | Σειληνέ Seilēné |
Σειληνώ Seilēnṓ |
Σειληνοί Seilēnoí | ||||||||||
Notes: |
|