From Latin francus (“a Frank”), from Frankish *Franko (“a Frank”), from Proto-Germanic *frankô (“javelin”), from Proto-Indo-European *prAng- (“pole, stalk”).
Φράγκος • (Phránkos) m (genitive Φράγκου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Φρᾰ́γκος ho Phrắnkos |
τὼ Φρᾰ́γκω tṑ Phrắnkō |
οἱ Φρᾰ́γκοι hoi Phrắnkoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ Φρᾰ́γκου toû Phrắnkou |
τοῖν Φρᾰ́γκοιν toîn Phrắnkoin |
τῶν Φρᾰ́γκων tôn Phrắnkōn | ||||||||||
Dative | τῷ Φρᾰ́γκῳ tôi Phrắnkōi |
τοῖν Φρᾰ́γκοιν toîn Phrắnkoin |
τοῖς Φρᾰ́γκοις toîs Phrắnkois | ||||||||||
Accusative | τὸν Φρᾰ́γκον tòn Phrắnkon |
τὼ Φρᾰ́γκω tṑ Phrắnkō |
τοὺς Φρᾰ́γκους toùs Phrắnkous | ||||||||||
Vocative | Φρᾰ́γκε Phrắnke |
Φρᾰ́γκω Phrắnkō |
Φρᾰ́γκοι Phrắnkoi | ||||||||||
Notes: |
|
From Byzantine Greek Φράγκος (Phránkos).
Φράγκος • (Frágkos) m (plural Φράγκοι, feminine Φράγκισσα)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | Φράγκος (Frágkos) | Φράγκοι (Frágkoi) |
genitive | Φράγκου (Frágkou) | Φράγκων (Frágkon) |
accusative | Φράγκο (Frágko) | Φράγκους (Frágkous) |
vocative | Φράγκε (Frágke) | Φράγκοι (Frágkoi) |