From ά- (á-, “not”) + νους (nous, “mind”).
άνους • (ánous) m (feminine άνους, neuter άνουν)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | άνους (ánous) | άνους (ánous) | άνουν (ánoun) | άνοες (ánoes) | άνοες (ánoes) | άνοα (ánoa) | |
genitive | άνου (ánou) | άνου (ánou) | άνου (ánou) | ανόων (anóon) | ανόων (anóon) | ανόων (anóon) | |
accusative | άνου (ánou) | άνου (ánou) | άνουν (ánoun) | άνοες (ánoes) | άνοες (ánoes) | άνοα (ánoa) | |
vocative | άνους (ánous) | άνους (ánous) | άνουν (ánoun) | άνοες (ánoes) | άνοες (ánoes) | άνοα (ánoa) |