Learned borrowing from Ancient Greek ἄταφος (átaphos).
άταφος • (átafos) m (feminine άταφη, neuter άταφο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | άταφος (átafos) | άταφη (átafi) | άταφο (átafo) | άταφοι (átafoi) | άταφες (átafes) | άταφα (átafa) | |
genitive | άταφου (átafou) | άταφης (átafis) | άταφου (átafou) | άταφων (átafon) | άταφων (átafon) | άταφων (átafon) | |
accusative | άταφο (átafo) | άταφη (átafi) | άταφο (átafo) | άταφους (átafous) | άταφες (átafes) | άταφα (átafa) | |
vocative | άταφε (átafe) | άταφη (átafi) | άταφο (átafo) | άταφοι (átafoi) | άταφες (átafes) | άταφα (átafa) |