Learned borrowing from Ancient Greek ἔμψυχος (émpsukhos).[1]
έμψυχος • (émpsychos) m (feminine έμψυχη, neuter έμψυχο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | έμψυχος (émpsychos) | έμψυχη (émpsychi) | έμψυχο (émpsycho) | έμψυχοι (émpsychoi) | έμψυχες (émpsyches) | έμψυχα (émpsycha) | |
genitive | έμψυχου (émpsychou) | έμψυχης (émpsychis) | έμψυχου (émpsychou) | έμψυχων (émpsychon) | έμψυχων (émpsychon) | έμψυχων (émpsychon) | |
accusative | έμψυχο (émpsycho) | έμψυχη (émpsychi) | έμψυχο (émpsycho) | έμψυχους (émpsychous) | έμψυχες (émpsyches) | έμψυχα (émpsycha) | |
vocative | έμψυχε (émpsyche) | έμψυχη (émpsychi) | έμψυχο (émpsycho) | έμψυχοι (émpsychoi) | έμψυχες (émpsyches) | έμψυχα (émpsycha) |