From Ancient Greek ἔνοχος (énokhos).
ένοχος • (énochos) m (feminine ένοχη, neuter ένοχο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ένοχος (énochos) | ένοχη (énochi) | ένοχο (énocho) | ένοχοι (énochoi) | ένοχες (énoches) | ένοχα (énocha) | |
| genitive | ένοχου (énochou) | ένοχης (énochis) | ένοχου (énochou) | ένοχων (énochon) | ένοχων (énochon) | ένοχων (énochon) | |
| accusative | ένοχο (énocho) | ένοχη (énochi) | ένοχο (énocho) | ένοχους (énochous) | ένοχες (énoches) | ένοχα (énocha) | |
| vocative | ένοχε (énoche) | ένοχη (énochi) | ένοχο (énocho) | ένοχοι (énochoi) | ένοχες (énoches) | ένοχα (énocha) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ένοχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ένοχος, etc.)
ένοχος • (énochos) m or f (plural ένοχοι)