έξοχος • (éxochos) m (feminine έξοχη, neuter έξοχο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | έξοχος (éxochos) | έξοχη (éxochi) | έξοχο (éxocho) | έξοχοι (éxochoi) | έξοχες (éxoches) | έξοχα (éxocha) | |
genitive | έξοχου (éxochou) | έξοχης (éxochis) | έξοχου (éxochou) | έξοχων (éxochon) | έξοχων (éxochon) | έξοχων (éxochon) | |
accusative | έξοχο (éxocho) | έξοχη (éxochi) | έξοχο (éxocho) | έξοχους (éxochous) | έξοχες (éxoches) | έξοχα (éxocha) | |
vocative | έξοχε (éxoche) | έξοχη (éxochi) | έξοχο (éxocho) | έξοχοι (éxochoi) | έξοχες (éxoches) | έξοχα (éxocha) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έξοχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έξοχος, etc.)