From Ancient Greek ἀγέννητος (agénnētos).
αγέννητος • (agénnitos) m (feminine αγέννητη, neuter αγέννητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αγέννητος (agénnitos) | αγέννητη (agénniti) | αγέννητο (agénnito) | αγέννητοι (agénnitoi) | αγέννητες (agénnites) | αγέννητα (agénnita) | |
genitive | αγέννητου (agénnitou) | αγέννητης (agénnitis) | αγέννητου (agénnitou) | αγέννητων (agénniton) | αγέννητων (agénniton) | αγέννητων (agénniton) | |
accusative | αγέννητο (agénnito) | αγέννητη (agénniti) | αγέννητο (agénnito) | αγέννητους (agénnitous) | αγέννητες (agénnites) | αγέννητα (agénnita) | |
vocative | αγέννητε (agénnite) | αγέννητη (agénniti) | αγέννητο (agénnito) | αγέννητοι (agénnitoi) | αγέννητες (agénnites) | αγέννητα (agénnita) |