αδόκιμος • (adókimos) m (feminine αδόκιμη, neuter αδόκιμο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αδόκιμος (adókimos) | αδόκιμη (adókimi) | αδόκιμο (adókimo) | αδόκιμοι (adókimoi) | αδόκιμες (adókimes) | αδόκιμα (adókima) | |
genitive | αδόκιμου (adókimou) | αδόκιμης (adókimis) | αδόκιμου (adókimou) | αδόκιμων (adókimon) | αδόκιμων (adókimon) | αδόκιμων (adókimon) | |
accusative | αδόκιμο (adókimo) | αδόκιμη (adókimi) | αδόκιμο (adókimo) | αδόκιμους (adókimous) | αδόκιμες (adókimes) | αδόκιμα (adókima) | |
vocative | αδόκιμε (adókime) | αδόκιμη (adókimi) | αδόκιμο (adókimo) | αδόκιμοι (adókimoi) | αδόκιμες (adókimes) | αδόκιμα (adókima) |