From Ancient Greek ἀκουστός (akoustós), equivalent to ακούω (akoúo, “to hear”) + -τος (-tos).
ακουστός • (akoustós) m (feminine ακουστή, neuter ακουστό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ακουστός (akoustós) | ακουστή (akoustí) | ακουστό (akoustó) | ακουστοί (akoustoí) | ακουστές (akoustés) | ακουστά (akoustá) | |
| genitive | ακουστού (akoustoú) | ακουστής (akoustís) | ακουστού (akoustoú) | ακουστών (akoustón) | ακουστών (akoustón) | ακουστών (akoustón) | |
| accusative | ακουστό (akoustó) | ακουστή (akoustí) | ακουστό (akoustó) | ακουστούς (akoustoús) | ακουστές (akoustés) | ακουστά (akoustá) | |
| vocative | ακουστέ (akousté) | ακουστή (akoustí) | ακουστό (akoustó) | ακουστοί (akoustoí) | ακουστές (akoustés) | ακουστά (akoustá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ακουστός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ακουστός, etc.)