αμίλητος • (amílitos) m (feminine αμίλητη, neuter αμίλητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αμίλητος (amílitos) | αμίλητη (amíliti) | αμίλητο (amílito) | αμίλητοι (amílitoi) | αμίλητες (amílites) | αμίλητα (amílita) | |
genitive | αμίλητου (amílitou) | αμίλητης (amílitis) | αμίλητου (amílitou) | αμίλητων (amíliton) | αμίλητων (amíliton) | αμίλητων (amíliton) | |
accusative | αμίλητο (amílito) | αμίλητη (amíliti) | αμίλητο (amílito) | αμίλητους (amílitous) | αμίλητες (amílites) | αμίλητα (amílita) | |
vocative | αμίλητε (amílite) | αμίλητη (amíliti) | αμίλητο (amílito) | αμίλητοι (amílitoi) | αμίλητες (amílites) | αμίλητα (amílita) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αμίλητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αμίλητος, etc.)