αναβρασμός • (anavrasmós) m (feminine αναβρασμή, neuter αναβρασμό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αναβρασμός (anavrasmós) | αναβρασμή (anavrasmí) | αναβρασμό (anavrasmó) | αναβρασμοί (anavrasmoí) | αναβρασμές (anavrasmés) | αναβρασμά (anavrasmá) | |
genitive | αναβρασμού (anavrasmoú) | αναβρασμής (anavrasmís) | αναβρασμού (anavrasmoú) | αναβρασμών (anavrasmón) | αναβρασμών (anavrasmón) | αναβρασμών (anavrasmón) | |
accusative | αναβρασμό (anavrasmó) | αναβρασμή (anavrasmí) | αναβρασμό (anavrasmó) | αναβρασμούς (anavrasmoús) | αναβρασμές (anavrasmés) | αναβρασμά (anavrasmá) | |
vocative | αναβρασμέ (anavrasmé) | αναβρασμή (anavrasmí) | αναβρασμό (anavrasmó) | αναβρασμοί (anavrasmoí) | αναβρασμές (anavrasmés) | αναβρασμά (anavrasmá) |