αναθεωρητικός • (anatheoritikós) m (feminine αναθεωρητική, neuter αναθεωρητικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναθεωρητικός (anatheoritikós) | αναθεωρητική (anatheoritikí) | αναθεωρητικό (anatheoritikó) | αναθεωρητικοί (anatheoritikoí) | αναθεωρητικές (anatheoritikés) | αναθεωρητικά (anatheoritiká) | |
| genitive | αναθεωρητικού (anatheoritikoú) | αναθεωρητικής (anatheoritikís) | αναθεωρητικού (anatheoritikoú) | αναθεωρητικών (anatheoritikón) | αναθεωρητικών (anatheoritikón) | αναθεωρητικών (anatheoritikón) | |
| accusative | αναθεωρητικό (anatheoritikó) | αναθεωρητική (anatheoritikí) | αναθεωρητικό (anatheoritikó) | αναθεωρητικούς (anatheoritikoús) | αναθεωρητικές (anatheoritikés) | αναθεωρητικά (anatheoritiká) | |
| vocative | αναθεωρητικέ (anatheoritiké) | αναθεωρητική (anatheoritikí) | αναθεωρητικό (anatheoritikó) | αναθεωρητικοί (anatheoritikoí) | αναθεωρητικές (anatheoritikés) | αναθεωρητικά (anatheoritiká) | |