From αν- (an-, α- privative) + αποφάσισα (apofásisa, “decide”) + -τος (-tos), a calque of French indécis.[1] First attested 1888.
αναποφάσιστος • (anapofásistos) m (feminine αναποφάσιστη, neuter αναποφάσιστο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναποφάσιστος (anapofásistos) | αναποφάσιστη (anapofásisti) | αναποφάσιστο (anapofásisto) | αναποφάσιστοι (anapofásistoi) | αναποφάσιστες (anapofásistes) | αναποφάσιστα (anapofásista) | |
| genitive | αναποφάσιστου (anapofásistou) | αναποφάσιστης (anapofásistis) | αναποφάσιστου (anapofásistou) | αναποφάσιστων (anapofásiston) | αναποφάσιστων (anapofásiston) | αναποφάσιστων (anapofásiston) | |
| accusative | αναποφάσιστο (anapofásisto) | αναποφάσιστη (anapofásisti) | αναποφάσιστο (anapofásisto) | αναποφάσιστους (anapofásistous) | αναποφάσιστες (anapofásistes) | αναποφάσιστα (anapofásista) | |
| vocative | αναποφάσιστε (anapofásiste) | αναποφάσιστη (anapofásisti) | αναποφάσιστο (anapofásisto) | αναποφάσιστοι (anapofásistoi) | αναποφάσιστες (anapofásistes) | αναποφάσιστα (anapofásista) | |