αναφομοίωτος • (anafomoíotos) m (feminine αναφομοίωτη, neuter αναφομοίωτο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναφομοίωτος (anafomoíotos) | αναφομοίωτη (anafomoíoti) | αναφομοίωτο (anafomoíoto) | αναφομοίωτοι (anafomoíotoi) | αναφομοίωτες (anafomoíotes) | αναφομοίωτα (anafomoíota) | |
| genitive | αναφομοίωτου (anafomoíotou) | αναφομοίωτης (anafomoíotis) | αναφομοίωτου (anafomoíotou) | αναφομοίωτων (anafomoíoton) | αναφομοίωτων (anafomoíoton) | αναφομοίωτων (anafomoíoton) | |
| accusative | αναφομοίωτο (anafomoíoto) | αναφομοίωτη (anafomoíoti) | αναφομοίωτο (anafomoíoto) | αναφομοίωτους (anafomoíotous) | αναφομοίωτες (anafomoíotes) | αναφομοίωτα (anafomoíota) | |
| vocative | αναφομοίωτε (anafomoíote) | αναφομοίωτη (anafomoíoti) | αναφομοίωτο (anafomoíoto) | αναφομοίωτοι (anafomoíotoi) | αναφομοίωτες (anafomoíotes) | αναφομοίωτα (anafomoíota) | |