Ultimately from Ancient Greek ἐλεέω (eleéō, “to pity”)
ανελέητος • (aneléitos) m (feminine ανελέητη, neuter ανελέητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανελέητος (aneléitos) | ανελέητη (aneléiti) | ανελέητο (aneléito) | ανελέητοι (aneléitoi) | ανελέητες (aneléites) | ανελέητα (aneléita) | |
genitive | ανελέητου (aneléitou) | ανελέητης (aneléitis) | ανελέητου (aneléitou) | ανελέητων (aneléiton) | ανελέητων (aneléiton) | ανελέητων (aneléiton) | |
accusative | ανελέητο (aneléito) | ανελέητη (aneléiti) | ανελέητο (aneléito) | ανελέητους (aneléitous) | ανελέητες (aneléites) | ανελέητα (aneléita) | |
vocative | ανελέητε (aneléite) | ανελέητη (aneléiti) | ανελέητο (aneléito) | ανελέητοι (aneléitoi) | ανελέητες (aneléites) | ανελέητα (aneléita) |