From αν- (an-, α- privative) + ερεθισ- (erethis-, “excite, irritate”) + -τος (-tos, adjectival suffix).
ανερέθιστος • (aneréthistos) m (feminine ανερέθιστη, neuter ανερέθιστο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανερέθιστος (aneréthistos) | ανερέθιστη (aneréthisti) | ανερέθιστο (aneréthisto) | ανερέθιστοι (aneréthistoi) | ανερέθιστες (aneréthistes) | ανερέθιστα (aneréthista) | |
| genitive | ανερέθιστου (aneréthistou) | ανερέθιστης (aneréthistis) | ανερέθιστου (aneréthistou) | ανερέθιστων (aneréthiston) | ανερέθιστων (aneréthiston) | ανερέθιστων (aneréthiston) | |
| accusative | ανερέθιστο (aneréthisto) | ανερέθιστη (aneréthisti) | ανερέθιστο (aneréthisto) | ανερέθιστους (aneréthistous) | ανερέθιστες (aneréthistes) | ανερέθιστα (aneréthista) | |
| vocative | ανερέθιστε (aneréthiste) | ανερέθιστη (aneréthisti) | ανερέθιστο (aneréthisto) | ανερέθιστοι (aneréthistoi) | ανερέθιστες (aneréthistes) | ανερέθιστα (aneréthista) | |