ανθ- (anth-) + ενωτικός (enotikós, “uniting”)
ανθενωτικός • (anthenotikós) m (feminine ανθενωτική, neuter ανθενωτικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανθενωτικός (anthenotikós) | ανθενωτική (anthenotikí) | ανθενωτικό (anthenotikó) | ανθενωτικοί (anthenotikoí) | ανθενωτικές (anthenotikés) | ανθενωτικά (anthenotiká) | |
| genitive | ανθενωτικού (anthenotikoú) | ανθενωτικής (anthenotikís) | ανθενωτικού (anthenotikoú) | ανθενωτικών (anthenotikón) | ανθενωτικών (anthenotikón) | ανθενωτικών (anthenotikón) | |
| accusative | ανθενωτικό (anthenotikó) | ανθενωτική (anthenotikí) | ανθενωτικό (anthenotikó) | ανθενωτικούς (anthenotikoús) | ανθενωτικές (anthenotikés) | ανθενωτικά (anthenotiká) | |
| vocative | ανθενωτικέ (anthenotiké) | ανθενωτική (anthenotikí) | ανθενωτικό (anthenotikó) | ανθενωτικοί (anthenotikoí) | ανθενωτικές (anthenotikés) | ανθενωτικά (anthenotiká) | |