άνθος (ánthos, “flower”) ανθό- + κήπος (kípos, “garden”)
ανθόκηπος • (anthókipos) n (plural ανθόκηποι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | ανθόκηπος (anthókipos) | ανθόκηποι (anthókipoi) |
genitive | ανθόκηπου (anthókipou) ανθοκήπου (anthokípou) |
ανθόκηπων (anthókipon) ανθοκήπων (anthokípon) |
accusative | ανθόκηπο (anthókipo) | ανθόκηπους (anthókipous) ανθοκήπους (anthokípous) |
vocative | ανθόκηπε (anthókipe) | ανθόκηποι (anthókipoi) |
Second forms are formal. The ανθόκηπων genitive plural is less common, but possibly more correct.[1]