ανομιμοποίητος • (anomimopoíitos) m (feminine ανομιμοποίητη, neuter ανομιμοποίητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανομιμοποίητος (anomimopoíitos) | ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) | ανομιμοποίητο (anomimopoíito) | ανομιμοποίητοι (anomimopoíitoi) | ανομιμοποίητες (anomimopoíites) | ανομιμοποίητα (anomimopoíita) | |
| genitive | ανομιμοποίητου (anomimopoíitou) | ανομιμοποίητης (anomimopoíitis) | ανομιμοποίητου (anomimopoíitou) | ανομιμοποίητων (anomimopoíiton) | ανομιμοποίητων (anomimopoíiton) | ανομιμοποίητων (anomimopoíiton) | |
| accusative | ανομιμοποίητο (anomimopoíito) | ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) | ανομιμοποίητο (anomimopoíito) | ανομιμοποίητους (anomimopoíitous) | ανομιμοποίητες (anomimopoíites) | ανομιμοποίητα (anomimopoíita) | |
| vocative | ανομιμοποίητε (anomimopoíite) | ανομιμοποίητη (anomimopoíiti) | ανομιμοποίητο (anomimopoíito) | ανομιμοποίητοι (anomimopoíitoi) | ανομιμοποίητες (anomimopoíites) | ανομιμοποίητα (anomimopoíita) | |