ανταρτεμένος • (antarteménos) m (feminine ανταρτεμένη, neuter ανταρτεμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανταρτεμένος (antarteménos) | ανταρτεμένη (antarteméni) | ανταρτεμένο (antarteméno) | ανταρτεμένοι (antarteménoi) | ανταρτεμένες (antarteménes) | ανταρτεμένα (antarteména) | |
genitive | ανταρτεμένου (antarteménou) | ανταρτεμένης (antarteménis) | ανταρτεμένου (antarteménou) | ανταρτεμένων (antarteménon) | ανταρτεμένων (antarteménon) | ανταρτεμένων (antarteménon) | |
accusative | ανταρτεμένο (antarteméno) | ανταρτεμένη (antarteméni) | ανταρτεμένο (antarteméno) | ανταρτεμένους (antarteménous) | ανταρτεμένες (antarteménes) | ανταρτεμένα (antarteména) | |
vocative | ανταρτεμένε (antarteméne) | ανταρτεμένη (antarteméni) | ανταρτεμένο (antarteméno) | ανταρτεμένοι (antarteménoi) | ανταρτεμένες (antarteménes) | ανταρτεμένα (antarteména) |