α- (a-) + παρηγοριά (parigoriá, “consolation”) + -τος (-tos)
απαρηγόρητος • (aparigóritos) m (feminine απαρηγόρητη, neuter απαρηγόρητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απαρηγόρητος (aparigóritos) | απαρηγόρητη (aparigóriti) | απαρηγόρητο (aparigórito) | απαρηγόρητοι (aparigóritoi) | απαρηγόρητες (aparigórites) | απαρηγόρητα (aparigórita) | |
| genitive | απαρηγόρητου (aparigóritou) | απαρηγόρητης (aparigóritis) | απαρηγόρητου (aparigóritou) | απαρηγόρητων (aparigóriton) | απαρηγόρητων (aparigóriton) | απαρηγόρητων (aparigóriton) | |
| accusative | απαρηγόρητο (aparigórito) | απαρηγόρητη (aparigóriti) | απαρηγόρητο (aparigórito) | απαρηγόρητους (aparigóritous) | απαρηγόρητες (aparigórites) | απαρηγόρητα (aparigórita) | |
| vocative | απαρηγόρητε (aparigórite) | απαρηγόρητη (aparigóriti) | απαρηγόρητο (aparigórito) | απαρηγόρητοι (aparigóritoi) | απαρηγόρητες (aparigórites) | απαρηγόρητα (aparigórita) | |