Inherited from Ancient Greek ἀπατῶ (apatô), contracted form of ἀπατάω (apatáō).
απατώ • (apató) / απατάω (past απάτησα, passive απατώμαι/απατιέμαι, p‑past απατήθηκα, ppp απατημένος)
Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
1 sg | απατώ - απατάω1 | απατήσω | απατώμαι - απατιέμαι1 | απατηθώ |
2 sg | απατάς | απατήσεις | απατάσαι - απατιέσαι | απατηθείς |
3 sg | απατά - απατάει | απατήσει | απατάται - απατιέται | απατηθεί |
1 pl | απατούμε, απατάμε | απατήσουμε, [-ομε] | απατόμαστε, {απατώμεθα} - απατιόμαστε | απατηθούμε |
2 pl | απατάτε | απατήσετε | απατάστε, {απατάσθε} - απατιέστε(‑ιόσαστε) | απατηθείτε |
3 pl | απατούν(ε) - απατάνε, απατάν | απατήσουν(ε) | απατώνται - απατιούνται, (‑ιόνται) | απατηθούν(ε) |
Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
1 sg | απατούσα | απάτησα | —2 - απατιόμουν(α) | απατήθηκα |
2 sg | απατούσες | απάτησες | — - απατιόσουν(α) | απατήθηκες |
3 sg | απατούσε | απάτησε | {απατάτο} - απατιόταν(ε) | απατήθηκε |
1 pl | απατούσαμε | απατήσαμε | — - απατιόμασταν, (‑ιόμαστε) | απατηθήκαμε |
2 pl | απατούσατε | απατήσατε | — - απατιόσασταν, (‑ιόσαστε) | απατηθήκατε |
3 pl | απατούσαν(ε) | απάτησαν, απατήσαν(ε) | {απατώντο} - απατιόνταν(ε), απατιόντουσαν, απατιούνταν | απατήθηκαν, απατηθήκαν(ε) |
Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
1 sg | θα απατώ - θα απατάω ➤ | θα απατήσω ➤ | θα απατώμαι - θα απατιέμαι ➤ | θα απατηθώ ➤ |
2,3 sg, 1,2,3 pl | θα απατάς, … | θα απατήσεις, … | θα απατάσαι - θα απατιέσαι, … | θα απατηθείς, … |
Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … απατήσει έχω, έχεις, … απατημένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … απατηθεί είμαι, είσαι, … απατημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Past perfect ➤ | είχα, είχες, … απατήσει είχα, είχες, … απατημένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … απατηθεί ήμουν, ήσουν, … απατημένος, ‑η, ‑ο | ||
Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … απατήσει θα έχω, θα έχεις, … απατημένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … απατηθεί θα είμαι, θα είσαι, … απατημένος, ‑η, ‑ο | ||
Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
2 sg | απάτα | απάτησε, απάτα | — | απατήσου |
2 pl | απατάτε | απατήστε | απατάστε, {απατάσθε} - απατιέστε | απατηθείτε |
Other forms | Active voice | Passive voice | ||
Present participle➤ | απατώντας ➤ | απατώμενος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Perfect participle➤ | έχοντας απατήσει ➤ | απατημένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
Nonfinite form➤ | απατήσει | απατηθεί | ||
Notes Appendix:Greek verbs |
1. Second forms are colloquial. 2. More forms exist in the ancient conjugation of this verb. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||