Perfect participle of απαγγέλλομαι (apangéllomai), passive voice of απαγγέλλω (apangéllo), learnedly, with internal augment as in the older form Ancient Greek ἀπηγγελμένος (apēngelménos) of the ancient verb ἀπαγγέλλω (apangéllō).
απηγγελμένος • (apingelménos) m (feminine απηγγελμένη, neuter απηγγελμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απηγγελμένος (apingelménos) | απηγγελμένη (apingelméni) | απηγγελμένο (apingelméno) | απηγγελμένοι (apingelménoi) | απηγγελμένες (apingelménes) | απηγγελμένα (apingelména) | |
| genitive | απηγγελμένου (apingelménou) | απηγγελμένης (apingelménis) | απηγγελμένου (apingelménou) | απηγγελμένων (apingelménon) | απηγγελμένων (apingelménon) | απηγγελμένων (apingelménon) | |
| accusative | απηγγελμένο (apingelméno) | απηγγελμένη (apingelméni) | απηγγελμένο (apingelméno) | απηγγελμένους (apingelménous) | απηγγελμένες (apingelménes) | απηγγελμένα (apingelména) | |
| vocative | απηγγελμένε (apingelméne) | απηγγελμένη (apingelméni) | απηγγελμένο (apingelméno) | απηγγελμένοι (apingelménoi) | απηγγελμένες (apingelménes) | απηγγελμένα (apingelména) | |