απλοϊκός • (aploïkós) m (feminine απλοϊκή, neuter απλοϊκό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | απλοϊκός (aploïkós) | απλοϊκή (aploïkí) | απλοϊκό (aploïkó) | απλοϊκοί (aploïkoí) | απλοϊκές (aploïkés) | απλοϊκά (aploïká) | |
genitive | απλοϊκού (aploïkoú) | απλοϊκής (aploïkís) | απλοϊκού (aploïkoú) | απλοϊκών (aploïkón) | απλοϊκών (aploïkón) | απλοϊκών (aploïkón) | |
accusative | απλοϊκό (aploïkó) | απλοϊκή (aploïkí) | απλοϊκό (aploïkó) | απλοϊκούς (aploïkoús) | απλοϊκές (aploïkés) | απλοϊκά (aploïká) | |
vocative | απλοϊκέ (aploïké) | απλοϊκή (aploïkí) | απλοϊκό (aploïkó) | απλοϊκοί (aploïkoí) | απλοϊκές (aploïkés) | απλοϊκά (aploïká) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο απλοϊκός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο απλοϊκός, etc.)