αποδείχνω • (apodeíchno) (past απόδειξα/απέδειξα, passive αποδείχνομαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αποδείχνω | αποδείξω | αποδείχνομαι | αποδειχτώ3 |
| 2 sg | αποδείχνεις | αποδείξεις | αποδείχνεσαι | αποδειχτείς |
| 3 sg | αποδείχνει | αποδείξει | αποδείχνεται | αποδειχτεί |
| 1 pl | αποδείχνουμε, [‑ομε] | αποδείξουμε, [‑ομε] | αποδειχνόμαστε | αποδειχτούμε |
| 2 pl | αποδείχνετε | αποδείξετε | αποδείχνεστε, αποδειχνόσαστε | αποδειχτείτε |
| 3 pl | αποδείχνουν(ε) | αποδείξουν(ε) | αποδείχνονται | αποδειχτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | απόδειχνα | απόδειξα, απέδειξα | αποδειχνόμουν(α) | αποδείχτηκα3 |
| 2 sg | απόδειχνες | απόδειξες, απέδειξες | αποδειχνόσουν(α) | αποδείχτηκες |
| 3 sg | απόδειχνε | απόδειξε, απέδειξε | αποδειχνόταν(ε) | αποδείχτηκε |
| 1 pl | αποδείχναμε | αποδείξαμε | αποδειχνόμασταν, (‑όμαστε) | αποδειχτήκαμε |
| 2 pl | αποδείχνατε | αποδείξατε | αποδειχνόσασταν, (‑όσαστε) | αποδειχτήκατε |
| 3 pl | απόδειχναν, αποδείχναν(ε) | απόδειξαν, αποδείξαν(ε), απέδειξαν | αποδείχνονταν, (αποδειχνόντουσαν) | αποδείχτηκαν, αποδειχτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αποδείχνω ➤ | θα αποδείξω ➤ | θα αποδείχνομαι ➤ | θα αποδειχτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αποδείχνεις, … | θα αποδείξεις, … | θα αποδείχνεσαι, … | θα αποδειχτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αποδείξει έχω, έχεις, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο ➤ |
έχω, έχεις, … αποδειχτεί είμαι, είσαι, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αποδείξει είχα, είχες, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο |
είχα, είχες, … αποδειχτεί ήμουν, ήσουν, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αποδείξει θα έχω, θα έχεις, … αποδειγμένο, ‑η, ‑ο |
θα έχω, θα έχεις, … αποδειχτεί θα είμαι, θα είσαι, … αποδειγμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | απόδειχνε | απόδειξε, απόδειχ' 1 | — | αποδείξου |
| 2 pl | αποδείχνετε | αποδείξτε, αποδείχτε2 | αποδείχνεστε | αποδειχτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αποδείχνοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αποδείξει ➤ | (αποδειγμένος, ‑η, ‑o) ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αποδείξει | αποδειχτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. απόδειχ' το ("show it prominently!") 2. Colloquial. 3. For more formal forms with -χθ- see αποδεικνύω (apodeiknýo) • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||