From Ancient Greek ἀποδεδειγμένος (apodedeigménos).
αποδεδειγμένος • (apodedeigménos) m (feminine αποδεδειγμένη, neuter αποδεδειγμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποδεδειγμένος (apodedeigménos) | αποδεδειγμένη (apodedeigméni) | αποδεδειγμένο (apodedeigméno) | αποδεδειγμένοι (apodedeigménoi) | αποδεδειγμένες (apodedeigménes) | αποδεδειγμένα (apodedeigména) | |
| genitive | αποδεδειγμένου (apodedeigménou) | αποδεδειγμένης (apodedeigménis) | αποδεδειγμένου (apodedeigménou) | αποδεδειγμένων (apodedeigménon) | αποδεδειγμένων (apodedeigménon) | αποδεδειγμένων (apodedeigménon) | |
| accusative | αποδεδειγμένο (apodedeigméno) | αποδεδειγμένη (apodedeigméni) | αποδεδειγμένο (apodedeigméno) | αποδεδειγμένους (apodedeigménous) | αποδεδειγμένες (apodedeigménes) | αποδεδειγμένα (apodedeigména) | |
| vocative | αποδεδειγμένε (apodedeigméne) | αποδεδειγμένη (apodedeigméni) | αποδεδειγμένο (apodedeigméno) | αποδεδειγμένοι (apodedeigménoi) | αποδεδειγμένες (apodedeigménes) | αποδεδειγμένα (apodedeigména) | |