αποδημητικός • (apodimitikós) m (feminine αποδημητική, neuter αποδημητικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποδημητικος (apodimitikos) | αποδημητικη (apodimitiki) | αποδημητικο (apodimitiko) | αποδημητικοι (apodimitikoi) | αποδημητικες (apodimitikes) | αποδημητικα (apodimitika) | |
| genitive | αποδημητικου (apodimitikou) | αποδημητικης (apodimitikis) | αποδημητικου (apodimitikou) | αποδημητικων (apodimitikon) | αποδημητικων (apodimitikon) | αποδημητικων (apodimitikon) | |
| accusative | αποδημητικο (apodimitiko) | αποδημητικη (apodimitiki) | αποδημητικο (apodimitiko) | αποδημητικους (apodimitikous) | αποδημητικες (apodimitikes) | αποδημητικα (apodimitika) | |
| vocative | αποδημητικε (apodimitike) | αποδημητικη (apodimitiki) | αποδημητικο (apodimitiko) | αποδημητικοι (apodimitikoi) | αποδημητικες (apodimitikes) | αποδημητικα (apodimitika) | |