αποκριτικός • (apokritikós) m (feminine αποκριτική, neuter αποκριτικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αποκριτικός (apokritikós) | αποκριτική (apokritikí) | αποκριτικό (apokritikó) | αποκριτικοί (apokritikoí) | αποκριτικές (apokritikés) | αποκριτικά (apokritiká) | |
genitive | αποκριτικού (apokritikoú) | αποκριτικής (apokritikís) | αποκριτικού (apokritikoú) | αποκριτικών (apokritikón) | αποκριτικών (apokritikón) | αποκριτικών (apokritikón) | |
accusative | αποκριτικό (apokritikó) | αποκριτική (apokritikí) | αποκριτικό (apokritikó) | αποκριτικούς (apokritikoús) | αποκριτικές (apokritikés) | αποκριτικά (apokritiká) | |
vocative | αποκριτικέ (apokritiké) | αποκριτική (apokritikí) | αποκριτικό (apokritikó) | αποκριτικοί (apokritikoí) | αποκριτικές (apokritikés) | αποκριτικά (apokritiká) |