απολυτός • (apolytós) m (feminine απολυτή, neuter απολυτό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | απολυτός (apolytós) | απολυτή (apolytí) | απολυτό (apolytó) | απολυτοί (apolytoí) | απολυτές (apolytés) | απολυτά (apolytá) | |
genitive | απολυτού (apolytoú) | απολυτής (apolytís) | απολυτού (apolytoú) | απολυτών (apolytón) | απολυτών (apolytón) | απολυτών (apolytón) | |
accusative | απολυτό (apolytó) | απολυτή (apolytí) | απολυτό (apolytó) | απολυτούς (apolytoús) | απολυτές (apolytés) | απολυτά (apolytá) | |
vocative | απολυτέ (apolyté) | απολυτή (apolytí) | απολυτό (apolytó) | απολυτοί (apolytoí) | απολυτές (apolytés) | απολυτά (apolytá) |