απομονωτικός • (apomonotikós) m (feminine απομονωτική, neuter απομονωτικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απομονωτικός (apomonotikós) | απομονωτική (apomonotikí) | απομονωτικό (apomonotikó) | απομονωτικοί (apomonotikoí) | απομονωτικές (apomonotikés) | απομονωτικά (apomonotiká) | |
| genitive | απομονωτικού (apomonotikoú) | απομονωτικής (apomonotikís) | απομονωτικού (apomonotikoú) | απομονωτικών (apomonotikón) | απομονωτικών (apomonotikón) | απομονωτικών (apomonotikón) | |
| accusative | απομονωτικό (apomonotikó) | απομονωτική (apomonotikí) | απομονωτικό (apomonotikó) | απομονωτικούς (apomonotikoús) | απομονωτικές (apomonotikés) | απομονωτικά (apomonotiká) | |
| vocative | απομονωτικέ (apomonotiké) | απομονωτική (apomonotikí) | απομονωτικό (apomonotikó) | απομονωτικοί (apomonotikoí) | απομονωτικές (apomonotikés) | απομονωτικά (apomonotiká) | |