αποσυνθετικός • (aposynthetikós) m (feminine αποσυνθετική, neuter αποσυνθετικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αποσυνθετικός (aposynthetikós) | αποσυνθετική (aposynthetikí) | αποσυνθετικό (aposynthetikó) | αποσυνθετικοί (aposynthetikoí) | αποσυνθετικές (aposynthetikés) | αποσυνθετικά (aposynthetiká) | |
| genitive | αποσυνθετικού (aposynthetikoú) | αποσυνθετικής (aposynthetikís) | αποσυνθετικού (aposynthetikoú) | αποσυνθετικών (aposynthetikón) | αποσυνθετικών (aposynthetikón) | αποσυνθετικών (aposynthetikón) | |
| accusative | αποσυνθετικό (aposynthetikó) | αποσυνθετική (aposynthetikí) | αποσυνθετικό (aposynthetikó) | αποσυνθετικούς (aposynthetikoús) | αποσυνθετικές (aposynthetikés) | αποσυνθετικά (aposynthetiká) | |
| vocative | αποσυνθετικέ (aposynthetiké) | αποσυνθετική (aposynthetikí) | αποσυνθετικό (aposynthetikó) | αποσυνθετικοί (aposynthetikoí) | αποσυνθετικές (aposynthetikés) | αποσυνθετικά (aposynthetiká) | |