From Ancient Greek ἀποφατικός (apophatikós, “negative”).
αποφατικός • (apofatikós) m (feminine αποφατικη, neuter αποφατικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αποφατικός (apofatikós) | αποφατική (apofatikí) | αποφατικό (apofatikó) | αποφατικοί (apofatikoí) | αποφατικές (apofatikés) | αποφατικά (apofatiká) | |
genitive | αποφατικού (apofatikoú) | αποφατικής (apofatikís) | αποφατικού (apofatikoú) | αποφατικών (apofatikón) | αποφατικών (apofatikón) | αποφατικών (apofatikón) | |
accusative | αποφατικό (apofatikó) | αποφατική (apofatikí) | αποφατικό (apofatikó) | αποφατικούς (apofatikoús) | αποφατικές (apofatikés) | αποφατικά (apofatiká) | |
vocative | αποφατικέ (apofatiké) | αποφατική (apofatikí) | αποφατικό (apofatikó) | αποφατικοί (apofatikoí) | αποφατικές (apofatikés) | αποφατικά (apofatiká) |