απροχώρητος • (aprochóritos) m (feminine απροχώρητη, neuter απροχώρητο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | απροχώρητος (aprochóritos) | απροχώρητη (aprochóriti) | απροχώρητο (aprochórito) | απροχώρητοι (aprochóritoi) | απροχώρητες (aprochórites) | απροχώρητα (aprochórita) | |
| genitive | απροχώρητου (aprochóritou) | απροχώρητης (aprochóritis) | απροχώρητου (aprochóritou) | απροχώρητων (aprochóriton) | απροχώρητων (aprochóriton) | απροχώρητων (aprochóriton) | |
| accusative | απροχώρητο (aprochórito) | απροχώρητη (aprochóriti) | απροχώρητο (aprochórito) | απροχώρητους (aprochóritous) | απροχώρητες (aprochórites) | απροχώρητα (aprochórita) | |
| vocative | απροχώρητε (aprochórite) | απροχώρητη (aprochóriti) | απροχώρητο (aprochórito) | απροχώρητοι (aprochóritoi) | απροχώρητες (aprochórites) | απροχώρητα (aprochórita) | |