αρεστός • (arestós) m (feminine αρεστή, neuter αρεστό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αρεστός (arestós) | αρεστή (arestí) | αρεστό (arestó) | αρεστοί (arestoí) | αρεστές (arestés) | αρεστά (arestá) | |
genitive | αρεστού (arestoú) | αρεστής (arestís) | αρεστού (arestoú) | αρεστών (arestón) | αρεστών (arestón) | αρεστών (arestón) | |
accusative | αρεστό (arestó) | αρεστή (arestí) | αρεστό (arestó) | αρεστούς (arestoús) | αρεστές (arestés) | αρεστά (arestá) | |
vocative | αρεστέ (aresté) | αρεστή (arestí) | αρεστό (arestó) | αρεστοί (arestoí) | αρεστές (arestés) | αρεστά (arestá) |